Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ

Στο λερό εκμαγείο της συνήθειας
Έκανες μανιέρα τα όνειρά σου
Με λέξεις που φωτίζουν πιο πολύ
Το ανεπίκαιρο του βίου σου
ενώ ο καθρέφτης σου απεμπολεί
παταγωδώς το επισφαλές
του απορήματός σου.

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΑΚΑΡΠΟ ΔΕΝΤΡΟ

ακούει ο άνεμος το άκαρπο δέντρο
να τον διαλαλεί δήμιο του καιρού
και ‘κείνος μειδιά σκορπώντας
γύρη ονείρων.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΟ ΘΕΟ

Όταν δεν πας στο Θεό
Και πηγαίνεις στους αγγέλους
Ο ερμαφρόδιτος χρόνος σου
Πάντα θα είναι ρέστος.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

ΝΗΠΕΝΘΗ

Βγάζουν τα όνειρά σου μπουρμπουλήθρες
Κι εσύ χαράζεις τα κύματα με στιχάκια
Ανεόρταστων ημερών με τα νηπενθή
Στιγμιότυπα της ευανάγνωστης απουσίας σου
Σε τόπους ομηρικούς, ωσάν απρόσκλητος ναυτίλος.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

ΜΕ ΑΜΜΟ

Είδα στο πρόσωπό μου
Στον καθρέφτη ένα δάκρυ
Κι αυθόρμητα το έψαξαν
Τ’ ακροδάχτυλά μου
Όμως αμέσως
Γέμισαν οι φούχτες μου
Με άμμο.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΑΚΟΥΣΑ

Από τα μάτια σου άκουσα
Όλες τις θάλασσες του κόσμου
Να με καλούν να τις ταξιδέψω.

ΧΑΡΤΙΝΟ


Πάνω σε μία έγχρωμη φωτογραφία
Έγραψα ένα ποίημα αλλά ήταν χάρτινο
Και το ξεθώριασε ο χρόνος.
 
(Τη στιγμή του κλικ της φωτογραφικής μηχανής το ενσταντανέ
εμπεριέχει την “αθανασία” αλλά συγχρόνως και το θάνατο και
δεν μπορείς να το συμπεριλάβεις ως υποκειμενικό χρόνο
γιατί είσαι ακόμα ζωντανός κι αυτό είναι
το απαραβίαστο όριο ή παραπέτασμα μιας άλλης προοπτικής που
δε συμμετέχεις πια)

ΕΠΙΓΝΩΣΗ

Πήρα τις άδειες φιάλες της επίγνωσης
Και πήγα να τις εξαργυρώσω
Στο παντοπωλείο της Ζωής
Ίσως έχει κάτι ακόμα να μου
Επιδικάσει ο χρόνος.

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

ΣΩΣΟΝ

 
"Σώσον Κύριε τον λαόν σου"
Και τους μωρούς:
Ευφάνταστους υμνολόγους

Των επίορκων βίων
Καθώς οδεύουν στο αμετάκλητο
Της ματαιότητάς τους.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

Το γνώθι σαυτόν
Βλάπτει σοβαρά την αυτογνωσία, ή
Το αντίθετο;...εσύ τι λες;
 
Είπα ξανά ότι οι αριθμοί
Είναι λαοπλάνοι όπως
Οι κόλακες και οι αυλοκόλακες που
Βρίθουν στην ανθρωπότητα.
 
Παίξε με τα ναι και τα όχι
Της συνείδησής σου όσο θες, αυτή όμως
Ξέρει την απόλυτη αλήθεια.
 
Ο βασιλιάς ήταν πάντα
Γυμνός ,απλώς εσύ στρεβλά
Κουβαλούσες την εικόνα του
Από τα παιδικά σου χρόνια.
Αυτό σου έμαθαν “να μη βλέπεις
Κι όταν κοιτάζεις”.

ΑΜΕΤΡΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ

Πάω να συλληφθώ
Δεν αντέχω να με δημαγωγούν
Οι άμετροι προορισμοί
Του εαυτού μου.

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

ANTI

Ο ταχυδακτυλουργός χρόνος
Σου έφερε γράμματα
Αντί της κορώνας
Γι αυτό λοιπόν μην ποντάρεις ξανά
Στο αδικαίωτο του καθρέφτη σου.

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ

Στο πεδίο βολής του ονείρου
Σου έδωσαν μελάνι οι παπαρούνες
Καθώς άφηνες το αγκάθινο στεφάνι
Στο χώμα, με τα καρφιά από τη σταύρωσή σου για
Να γράψεις το “τετέλεσται”αορίστως
Στην ώρα των απολογισμών.
 
Παραφράζοντας:
Τον ποιητή συγγραφέα και στιχουργό
 Χρίστο Γ Παπαδόπουλο
Που λέει στο τραγούδι “Σιμωνόπετρα”:
 
Κι εγώ που είχα την καρδιά
Την έδωσα για στόχο
Μα έχω κρατήσει τα καρφιά
Και το στεφάνι το ‘χω.

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ή ΠΩΛΕΙΤΑΙ
Δρόμος αβίωτος.

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

1 Πάντα στη μεσοτοιχία
Σε δύο ερείπια
Ανθίζουν αγριολούλουδα.
 
2 Σχημάτισε τον πόθο
Το νυχτερινό σύννεφο
Με φωτοστέφανο από το χάραμα
Και μετά από λίγο
Άρχισε μια καταρρακτώδης βροχή.

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

ΟΔΟΔΕΙΧΤΕΣ

 
Αόρατες κλωστές είναι δεμένες
Στα χέρια και στα πόδια σου και
Μόνο οι οδοδείχτες των βημάτων σου
Ξετυλίγουν καθώς μετρούν
Τ’ ανεκπλήρωτα.

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Σήμερα η καρδιά θα είναι
Υπό το μηδέν και οι άνεμοι
Θα φέρνουν στο πάτωμα
Βότσαλα με φύκια
Και ναυάγια ταξιδευτών.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ

Εγώ είμαι, δε με αναγνωρίσατε;
Απλώς πριν λίγο κάποια παιδιά
Έγραψαν συνθήματα στο σώμα μου
Γιατί με πέρασαν για τοίχο.

 
 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Μου ανοίξατε ένα παράθυρο
Στο δρόμο για να σας κοιτάζω
Τι άλλο πέστε μου να κάνω.

ΕΞΟΔΟΣ

Δε σε λυπάμαι επειδή
Σου λείπει το ένα μάτι
Εμένα μου λείπουν και τα δυο
Κι ας φαίνονται απείραχτα.

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

ΧΡΩΜΑΤΑ

Δεν έχουν οι λέξεις χρώματα
Μόνο από το περίσσευμα
Της ψυχής σου αν τους δώσεις.

ΑΝΕΟΡΤΑΣΤΟΣ


 

Απόντας κατά συρροή
αυτόπτης μάρτυς η βοή του είναι του
με της ματιάς το δρεπάνι και μόνο
ελλοχεύει αμφισημίες ανορθόγραφες
ωσάν άσωτος υιός με φωτοστέφανο
που απασφαλίζει το δικαίωμα στο φως
στοχεύοντας το αμετάβατο της μέρας του
με ματαιότητες από ενσταντανέ
αδυσώπητων στιγμών που δε συμμετείχε
όμως εσαεί θα εκκρεμεί μετέωρος
στις παραφράσεις του μυαλού του
και που ποτέ δεν θα ματώσει το χέρι του
όπως ξεφυλλίζει τον άγραφο βίο του
καθώς η κάθε σελίδα του νου είναι τετράγωνη
κοφτερή λάμα με υπαιτιότητες  “ζώντων”
ματώνοντας τους μη αργυρώνητους του χρόνου.
 
Κι όμως  πάλι θα επικαλεστεί
εφησυχασμούς αριθμητικής ανεπάρκειας
ώστε να πορευθεί ανεόρταστος
στο υπόλοιπο της μέρας του
έμαθε χρόνια να μεταφράζει στρεβλά  φωτογραφίες
νεκρών ημερών –κάτι είναι κι αυτό.