Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

ΕΡΗΜΗΝ ΣΟΥ

Όταν αποκαθηλώσεις την ύβρη
από την εσχατιά της καρδιάς σου μετανιωμένος
για ‘κείνο που σε κρατά ξάγρυπνο τα βράδια
μην ξεχάσεις ν’ αφαιρέσεις τα καρφιά
και να τα ξεπλύνεις με σαράντα μεταμέλειες
σε θάλασσα φουρτουνιασμένη
γιατί ίσως ένας άλλος εαυτός σου άδικος
μπορεί να τα βρει και να σε σταυρώσει ερήμην σου

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ΣΟΦΙΑ ΟΡΘΗ

Σοφία ορθή
ακούσωμεν
της αειθαλούς οδύνης
το ανάγνωσμα:
Ουκρανία, Συρία, Παλαιστίνη,
Ιράκ, Λιβύη, Νιγηρία, Αργεντινή,
Ελλάδα

 

ΛΑΦΥΡΟ

Όσα ταξίδια κι αν κάνεις εκτός σου
Τα εντός σου στις μικρές εναγώνιες
Διαδρομές θα σ’ επαναφέρουν
Με τη σκόνη του χρόνου ως λάφυρο
Άνευ αποδέκτη ή ανταλλάξιμου βίου

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΑΘΕΑΤΟ


το έδαφος
κάτω
από
τα πέλματά του
παλλόταν
καθώς
εκστασιασμένος
στη ρέμβη
με τη σκιά του
οριοθετούσε
το αθέατο
με ουρανομήκη
μεγέθη
όταν άξαφνα
χάθηκε
στις υψικαμίνους
των ανεκπλήρωτων
οριζόντων των
 
οι λέξεις
που τον έντυναν
και δέσποζαν
στο ωχρό φως
είχαν ήδη δραπετεύσει
και το σκοτάδι
πάλι επώαζε
αριθμούς
στις καταθέσεις
των μακρόσυρτων
ωρών του

ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ



Mε την αλισάχνη των βράχων
σε ματωμένα πέλματα αφήνεσαι
να σε θαλασσοδέρνει ο νόστος
κι όχι στο παλίμψηστο των ειωθότων σου
 και σε διαδρομές επί χάρτου.

Η θάλασσα προσδοκά τους αταξίδευτους
με το βλέμμα της αρμύρας
για να τους εκγυμνάσει
στο ατελέσφορο μιας οδύσσειας
 κι ο ωκεανός τους υπερφίαλους
για να τους αφανίσει 
στη θέασή του και μόνο.
πόρτο κατσίκι Λευκάδας

ΔΙΤΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ

πετάξαμε υστερόγραφα
ημερών στα ρείθρα του καιρού
με ψευδώνυμα
αορίστου χρόνου
ωσάν φέιγ βολάν
μήπως και τα βρουν
κάποιες αδέσποτες ώρες
και μας υιοθετήσουν
έστω ως υπεράριθμους
με τη διττή απουσίας μας

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ

όταν ψιθύρισες
εκείνο που ποθούσα
ν’ ακούσω τόσα χρόνια
από σένα
φυσούσε δυνατός βοριάς
και σου το έκλεψε
από τα χείλη
-σε μένα ποτέ δεν έφθασε

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

ΤΡΥΠΙΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΡΑΓΟ

Πάμε για ένα θάνατο -Αθάνατο-
στου έρωτα τον τόπο με βράδια αμέρωτα
εκεί που εξανεμίζονται οι αισθήσεις
σε μυήσεις στου όλου το ολοκαύτωμα
και σε φωταψίες στον ανέσπερο χρόνο
ως σηματωροί στη μάχη των κυμάτων
στη μεγάλη θάλασσα εντός μας
 
Με σώματα αερικών
σφυρήλατα των ανέμων και της αταξίας
του μέτρου άμετρου και των πόθων
ωσάν παιδιά ενός άδηλου Θεού
στην οδύσσεια της έλξης και
στο παρανάλωμα των άγραφων στιγμών
 
Σε μια πανσέληνο συντέλεια που λωλαίνει
τα σήμαντρα του νου και της καρδιάς

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΩΝ ΒΛΕΦΑΡΩΝ ΣΟΥ

στις όχθες των βλεφάρων σου
το φως αηδονίζει
κι όταν τα έχεις σφαλιστά
η δίψα με λυγίζει

στις όχθες των βλεφάρων σου
ήρθα να ξαποστάσω
μα τα 'κλεισες και βράδιασε
το φως μου θε να χάσω    

 

ΣΚΕΠΗ

Όσα δε θέλει ο καιρός
Κάνει πως δε τα βλέπει
Μα της καρδιάς της μοναχής
Με φως της χτίζει σκέπη

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

ΡΟΔΑΥΓΗ

να την υμνείς τη ροδαυγή
με στόμα του αγέρα
σα φυλλαράκι ν’ αφεθείς
μες στην καινούργια μέρα
κι αν είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθει
ο λυτρωμός στη μνήμη

και το ροδάμι της καρδιάς
ξανά να μπουμπουκιάσει
μύρο με φως στο στεναγμό
και στην ψυχή να στάξει

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΑ ΑΠΩΝ

έκανε διαδρομές επί χάρτου
με σφαλιστά παραθυρόφυλλα
καθώς η πένα του βουτηγμένη
στην ερημία του δωματίου του
κατέγραφε τον άφαντο εαυτό του
που χρόνια είχε σβήσει τον οδοδείχτη
του βίου του, και τα μηνύματα
του κόσμου επέστρεφαν ως λάφυρα
ανεπίδοτα στην απουσία,
αναγράφοντάς τον
“ανορθόγραφα απών”
με μία κόκκινη γραμμή -υπογραμμισμένα-
που τέλειωνε στην έξοδο κινδύνου
της ύπαρξης,
όπου ήταν όμως χτισμένη ωσάν
εφτασφράγιστο δρομολόγιο
άνευ επιστροφής