Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

ΜΕΤΑΠΡΑΤΗΣ ΛΕΞΕΩΝ

Κοιτούσε το είδωλό του στον καθρέφτη
κάνοντας μορφασμούς με κινήσεις κλόουν,
εκείνο όμως δεν αντιδρούσε
κι απέστρεφε το βλέμμα του με απόγνωση και δυσθυμία,
όταν άξαφνα εκείνος με μια ενστικτώδη κίνηση
το κτύπησε με τη γροθιά του.
Τα γυαλιά,
σκόρπια όπως ήταν στο δάπεδο, αντανακλούσαν
την ασύνδετη ύπαρξή του και τον φωτογράφιζαν
ως άθυρμα των καιρών,
μεταπράτης λέξεων αναγραφόταν στο ένα,
αποστάτης της συνείδησής του στο άλλο και
κάποια μονογράμματα
σε μικρότερα κομμάτια, απεικόνιζαν
τις ακυρωμένες διαδρομές του
από το ξεπούλημα των ονείρων του,
ωσάν να αριθμούσαν
την επίπλαστη πραγματικότητα, όπως τη βίωνε
από τους εύπιστους χειροκροτητές συνεαυτούς του.
Το μόνο που απέμεινε από το καθρέφτισμά του,
ήταν ένα ασημωμένο δάκρυ του σε μια
σκονισμένη άκρη της ζωής του,
να επιπλέει σε μια σταγόνα αίμα.
Εγγονόπουλος Νίκος

ΔΟΞΟΛΟΓΩ ΣΕ ΕΡΩΤΑ

Με κοίταξες και έσβησα
σαν παιδαρέλι μέθυσα,
στο φως μου σ' εξιστόρησα
ψυχή παντοκρατόρισσα.
Κρινόδεσες το βήμα μου
και έγινες η ρίμα μου,
για να γραφτούν στον έρωτα
τα βράδια μου τ' αμέρωτα.

Δοξολογώ σε έρωτα
τη χάρη σου υμνούμε,
στα βράδια σου τ' αμέρωτα
τραβάμε κι όπου βγούμε.
Το μυροβόλο βέλος σου
στο στήθος μου να μ΄εύρει
στον τόπο σου τον άμαθο
να ΄ρθω κι ας με πλανεύει.

Περπάτησες στα κύματα
και μου 'στειλες μηνύματα,
τον κόσμο ανθοφόρησες
και τη ζωή μου όρισες.
Στο δρόμο σου μ' οδήγησες
σε είδα και με λύγισες,
με τράβηξες με μια ματιά
στου πόθου μου την ξενιτιά.
Γεώργιος ΚόρδηςΤΑ ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ, 
Αυγοτέμπερα απλή σε προετοιμασμένο ξύλο. 25χ35 εκ

ΩΣΑΝ ΠΟΥΛΙ

Ο άνεμος συλλαβίζει
άηχα το πεπρωμένο σου,
αρκεί την ανάσα του ν' ακούσεις
και θα το μάθεις
κι ύστερα πανιά και κατάρτια
στους ώμους και στα χέρια σου
θα ταιριάξει, για να σε ταξιδέψει
και να σε μυήσει
στα μυστικά του μονοπάτια,
που κάποτε ονειρεύτηκες
ωσάν πουλί μεταναστευτικό
που τόπο σου θα έχεις μόνο
το λυκόφως έως το λυκαυγές.
Πίνακας του Παντελή Σαμπαλιώτη ''Ουράνιος ποδηλάτης''

ΙΣΤΟΡΩΝΤΑΣ

Αντιγράφεσαι, είπε το παρόν
και το μέλλον ακούγοντάς το,
ανασήκωσε τους ώμους του αδιάφορα
ενώ, το παρελθόν σκυμμένο
πάνω από ένα ξέχειλο τεφτέρι,
κατέγραφε ιστορώντας διαδρομές
άνευ αντικρίσματος.
Μια φωτογραφία είχε παραπέσει
στο πάτωμα, δακρυσμένη,
ο χρόνος είχε επιτελέσει το έργο του.
Καθώς η αυτογνωσία
επανερχόταν δριμύτερη,
οι ιαχές της σιωπής,αποσπασματικά,
ξεκούφαιναν το δωμάτιο.
Τέτσης Παναγιώτης

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ

είναι τα μπλούζ της μοναξιάς
οι ξέμπαρκοί μας χρόνοι
κι οι δρόμοι που μας οδηγούν
σ΄ ερημικό μπαλκόνι.
Είναι τα μπλούζ των ποταμών
που μοιάζουν να ΄ναι ίδια
Μισισιπής και Ιλισσός
σ΄ ακτές θρηνούν ταξίδια.
Είναι τα μπλούζ των στεναγμών
που γράφουν στο τσιμέντο
ψυχές που ΄γίναν αριθμοί
στης τρέλας το κρεσέντο.
Είναι τα μπλούζ της μοναξιάς
που δεν ακούμε ήχους
τα μπογιατίζουν τα παιδιά
με γκράφιτι στους τοίχους.
Είναι τα άνθη του νερού
που την καρδιά ροκάρουν
σαν τα φιλιά από φωτιά
που οι νυχτιές θα πάρουν.
Έχει φωνή ο ποταμός
βαλκάνια ψυχή μου
αυτός που μέσα σου κυλά
σε βράδια της ερήμου.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

ΑΚΥΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Ζωή μου χαρισάμενη σε μια σκιά ιπτάμενη
το φως σε σημαδεύει,
στο ίδιο δρομολόγιο με πόθων υμνολόγιο 
το ψέμα σε οδεύει.
Κι αν ψάχνεις εξιλέωση του χρόνου η ματαίωση
θα δείχνει κανναβάτσο,
μαζί της θα δηλώνεσαι και σε βυθό θα σπρώχνεσαι
με λόγους ένα μάτσο.
Παράπλευρες απώλειες σε μέρες επιπόλαιες
ο δρόμος σου θα φέρνει,
με όραμα ανέφικτο που δίνει λόγο ψεύτικο
στη ζήση σου που γέρνει.
Μικρή κι εξιλαστήρια με άκυρα εισιτήρια
γεμάτη μ’ απορίες,
με όνειρο διθέσιο που είχε τέλος αίσιο
σ’ αντίθετες πορείες.

Πίνακας του Παντελή Σαμπαλιώτη