ΑΠΟ ΜΠΕΤΟΝ

Έριξα τη μοναξιά στην τσέπη μου
Και της έδωσα χύμα τσιγάρα
Για να καίγεται μες στην ερημιά της,
Κι όταν όλα τα καπνίσει, μετά
Να με αφήσει ελεύθερο να δω
Χωρίς την ομίχλη της, τα τείχη
Από μπετόν του ψεύτη κόσμου της.

ΑΝΕΜΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

Ρίζες έχουνε τα όνειρα
Και μην ακούς τους μεταπράτες
Των σκλαβωμένων τι λένε, ανθίζουν
Με τ' ανεμολούλουδα
Και στάζουν ροδόσταμο
Στους μόχθους των ελεύθερων
Στην εσχατιά του είναι.

ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ

Σου έστειλα ουρανούς στα μάτια,
ωσάν προμήνυμα, μήπως και κάποτε
συναντηθούμε σε τόπους των άστρων
ως αύτανδρες ψυχές του σύμπαντος.

Γιάννης Μόραλης 1960 ΑΓΓΕΛΟΣ

ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ

Ας γίνεις ολοκαύτωμα του ανέσπερου φωτός
Και όλοι εμείς θα σε αναγιγνώσκουμε
Ως πολίτη του κόσμου και όχι ως αντίγραφό του.

ΑΜΕΤΑΛΑΒΑ ΒΡΑΔΙΑ

Να φυλάγεσαι από μάτια
Που πετάνε σκοτάδια με βλέμματα
Σε αμετάλαβα βράδια.

ΠΗΓΑ

Πήγα στα στέκια των αναμνήσεων
Κι άφησα τον εαυτό μου
Ώστε να τον συνδράμουν
Από τις επιβουλές του χρόνου.

 

 

ΣΤΑ ΛΑΣΠΟΝΕΡΑ

Κοίτα που τ’ αστέρια με κορόιδεψαν
Κι απόψε κι έστειλαν τ’ αντίγραφά τους
Στα λασπόνερα.

ΑΛΛΑΧ

Ένα  νεογέννητο στην έρημο της Σαχάρας
Ξεδιψούσε πίνοντας τα δάκρυα της μάνας του
Κι όσα έπεφταν στην άμμο άνθιζαν
Ευλογίες του Αλλάχ.

ΣΤΟ ΒΟΡΙΑ

Άνοιξα ένα παράθυρο στο βοριά
εναρμονίζοντας τους μονολόγους μας
κι αυτός φεύγοντας μου άρπαξε όσα
φώτιζαν τους αρμούς της ύπαρξής μου.

ΕΓΓΡΑΦΗ

Έτριζε το ρολόι του καιρού
Καθώς ακούγονταν ναυαγισμένες στιγμές
Να εκλιπαρούν για μια εγγραφή
Στις απολεσθείσες του χρόνου.

ΕΠΙΜΗΘΕΑΣ

Πλύθηκα με τη λάσπη των ονείρων μου
Και μετά αναλήφθηκα σε δρόμους
Και πορείες της φαντασίας
Μετρώντας επίορκα βλέμματα.
 
Επιμηθέας εαυτός εξαγοράζει χρονικά
Αργυρώνητων στιγμών.

ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΟΙΧΟΥΣ

Πωλούνται επώνυμες ερημίες και
βίοι με διαλόγους απουσίας
καθώς και γκράφιτι ποιητών
σε τέσσερις τοίχους πενιχρού αντικρίσματος
με  τη συνεισφορά αμαρτωλών ψυχών
άνευ μετανοίας.