ΕΠΙΤΟΜΗ

Με ρωτάς την επιτομή
του λόγου μου να σου επισυνάψω
στο άπλετο φως
και σου απαντώ ότι διαβιώντας ετερόρρυθμα
τ’ ακυρωμένα εισιτήρια του δρόμου μου
καταμετρώ, όπως και πόσες ακόμα
διαδρομές προς την αλήθεια
μου έχουν απομείνει
μην τύχει πάλι και οι ατελέσφορες
με πράξουν στ’ αδιέξοδα

ΕΠΙΦΑΣΗ

 

 

Όταν
σε βλέμμα διακρίνεις
να εκτοξεύονται  
πίδακες από θειάφι,
να φυλάγεσαι,
 
θα το συνοδεύουν
των καιρών οι σειρήνες,
με την τέφρα του χρόνου
ως επίφαση νηνεμίας
 
γέννημα πολεμοχαρές
ενός παιδικού κύκλου
ατελέσφορου
που δόμησε,
μια μαινάδα αοριστία,
στην οδό
των ιεροδούλων ημερών,
μ’ ένα ανελέητο
και αέναο παρόν
που ανέγνωσε τον κόσμο
ως φέουδό του

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

σ’ ένα κομμάτι χαρτί

έγραψε τ’ όνομά του
ύστερα
το τσαλάκωσε στη φούχτα του
και την έτεινε προς τον άνεμο

εκείνος σηκώνοντας
έναν χορευτικό ανεμοστρόβιλο
το ανύψωσε μαζί με σκόνη
και ξερά φύλλα
δείχνοντάς του συνάμα 
το δρόμο προς την ελευθερία