ΑΜΦΙΠΟΛΟΣ

Αμφίπολος στην άγρια συνείδηση,
και φιλέρημος περιδιαβαίνω τα ύψη της,

η εμπράγματη γεωγραφία αγνοεί τις βουνοκορφές
και τα δύσβατα μονοπάτια της, μόνος
ο καθείς εκεί πορεύεται, και η απουσία

σκότος πολύφυλλο, αναγεννάται σε Φως,
από τα φλογισμένα ανθοβολήματα των ψυχών

ΜΕ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΗΤΤΑΣ

Τ' απόκεντρα του Χρόνου μ' έχουν ενεχυριάσει.
Τ' αόρατα τυπογραφεία με τα μπρούτζινα
καγκελωμένα στοιχεία τους,
μ' έχουν ταξινομήσει από τη γέννα μου.

Τ' αρπαχτικά της μνήμης μου με κατακερματίζουν,
και σε ανήκουστους προορισμούς μ' εκτοπίζουν.

Με ενάγουν οι θεομπαίχτες συνειρμοί μου
κι επάνω μου επαναπροσδιορίζουν τις εξουσίες τους.

Σε μια άκυρη ενδελέχεια με αλυσοδένουν
οι αρχειοθέτες του μυαλού μου.

Η παρακμή γύρω μου μ' απαλλοτριώνει και μ' εξορίζει
με τους αθέατους διαβάτες,
σε προσημειωμένες διαδρομές, κι ύστερα,

με των Αδόκιμων Καιρών τους διθυράμβους, με επαναπατρίζει
ξανά και ξανά σε άγονες μέρες, με σαλπίσματα ηττημένων 

Ω ΕΜΕΙΣ

η συνέχεια εις το προσεχές μέλλον,
με τα σιδερένια προσωπεία που επεξεργάζονται
αιώνες τα ψεύδη, χαλκεύοντάς τα, σε αλήθειες,
σ' ένα παιχνίδι κατόπτρων στις Γυάλινες Πόλεις
με τις φρικτά μακιγιαρισμένες ημέρες,
και με τη φαντασμαγορία των Άβιων Βίων

- Ω Εμείς οι Ιθαγενείς της Γης - ανεμόδαρτοι του Σύμπαντος