Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

ΤΕΛΟΣ του 2012


 

«Όποιος τους φθόγγους του νερού
Δεν μπόρεσε να μάθει, άπραγος λόγος τον μετρά
Κι άπραγος δρόμους παίρνει.»
( από το ποίημα « το νερό»)

 «Δρόμος δίχως ωκεανό δεν υπάρχει!»
(από το ποίημα «το λυκόφως»)

 ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους, και σας ευχαριστώ για τις αναγνώσεις
Των ποιημάτων μου.

ΥΒΡΙΣ


 

Σε τύμβο τροπαίων μια πεταλούδα
 – μετεμψύχωση ιέρειας στην Καλκούτα –
Αναλήφθηκε στο όλον, ενώ την ίδια στιγμή,
Μέγας τυφώνας ξερίζωνε από τον χάρτη
Πόλεις, σε παράκτιες περιοχές της άπω ανατολής.
Εγκάθειρκτος συλλέκτης του παράλογου,
Αγνόησε  την εύνοια των Θεών στο πρόσωπό του και,
Κυριευμένος από το θάμβος των χρωμάτων της,
Την θανάτωσε. Όμως το κάρμα της,
Είχε ρίζες θεϊκές από το Θιβέτ, και η ιεροσυλία
Αυτή  εκλήφθηκε ως ύβρις στα ουράνια.
Νύχτες ολάκαιρες διαλαλούσαν τα σημάδια τους
Τ’ άστρα, με τις προφητείες των μάγων
Για  τον επερχόμενο όλεθρο, όπως και
Με το κλάμα των εμβρύων. Μετά τον κατακλυσμό,
Όλα τα ποτάμια έρρεαν με κόκκινα νερά, από αίμα
Υπερούσιο, κι όλοι οι ροδώνες στα περίχωρα
Της πόλης μαράθηκαν –μελανθής ορίζοντας –,
Ενώ τα πουλιά, μετανάστευσαν σε άλλους τόπους
Περίλυπα. Η ύβρις έφερε την ερήμωση, και
Ότι απέμεινε ήταν, σκόνη και πέτρες
Με φλέβες από χρυσάφι. Όμως, όποιος
Τις κρατούσε στη φούχτα του έχανε
Αμέσως τα λογικά του.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

IND-O


Πήρα το 000 να πάω στο μετρό κι από ‘κει στη πλατεία των αναστεναγμών. Είναι μέρες προετοιμασιών για τα Χριστούγεννα της πόλης- άπολης, με το στολισμό της πλατείας της  σε γιορτινή ατμόσφαιρα, που ως συνήθως γίνεται  αυτό τον καιρό. Είδα λοιπόν όπως βρέθηκα εκεί, να ανασηκώνονται σκαλωσιές, ωσάν ν' ανεγειρόταν πολυώροφο κτίριο, με πλήθος εργαλείων και ανθρώπων σε πλήρη εγρήγορση. Η πρώτη εντύπωσή μου ήταν, ότι μάλλον, εδώ θα κτιζόταν ένας προκατασκευασμένος  χώρος για τους άστεγους της πόλης κι ότι όλοι εμείς θα τους προσφέραμε ότι μπορούσαμε, με κατάθεση ψυχής! Παντού υπήρχαν αφίσες της ind-o, σάν κάλυμμα των εργασιών που γίνονταν τριγύρω. Όμως την επόμενη φορά που βρέθηκα εκεί,  η πλατεία –όπως την διαπερνούσα ξανά μέσω των κιγκλιδωμάτων που έστησαν οι τεχνίτες – μου επιφύλασσε την έκπληξη της ζωής μου, όταν αντίκρισα το αποτέλεσμα του στολισμού της: με τέσσερεις πύργους στις άκρες της και ένα στη μέση, με γιγαντοαφίσες τις ind-ο και στο κάτω μέρος τους, το σήμα του δήμου σε μικρογραφία· αισθάνθηκα αμέσως, ότι πια, είμαι μία αναχρονιστική ύπαρξη ανίκανη ν’ αντιληφθεί τα τεκταινόμενα του σήμερα και να μετουσιώσει το απαύγασμα του πολιτισμού των ηλιθίων. Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω την IND-O που επιτέλους έμαθα, ότι στη γέννηση του Θεανθρώπου θα επικοινωνούμε εμείς οι αδαείς –με την προσευχή –, ωσάν τα πρόβατα που βελάζουν  επί σφαγή:  μέσω της iiiiiinnnnnddddddd-ooo με το Θεό. Σκεφθείτε όμως όταν το σύστημα της επικοινωνίας έχει πρόβλημα!!!Μη σκάτε αδέρφια η IND-O ξέρει! "Αναμείνατε στο ακουστικό σας"!!! Θα μας ενημερώνει, με στοιχειωμένη ανάσα, αργού θανάτου.           

Όταν δε τα μικρά παιδιά τα πάνε οι γονείς τους στην κεντρική πλατεία, στη χώρα του "ποτε", θα καταλάβουν ότι για να εισακουστούν από τον Θεό ή τον Άη Βασίλη πλέον, πρέπει αυτό να γίνεται μόνο μέσω της IIIIIINNNNNDDDDD-OOO. Αδέρφια!!! Να μας χαιρόμαστε, και του χρόνου!!!

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

TIK TAK TIK TAK TIK TAK...


 

 

Στερέωμα μέσα στην ομίχλη του ύψους – άμετρη πέτρα, θόλος
Γαλαξία –Από υλικό αχειροποίητο· μέταλλο άυλο που
Αντικατοπτρίζει σκάλα δίχως υποστύλωμα,
Όπως χάνεται στα σύννεφα με δείκτες
του ανέγγιχτου χρόνου και σε συλλαλητήρια των άστρων.

Κορμιά γυμνά με μάσκες της ανέκφραστης ειμαρμένης,
Από την απόκρυφη πύλη του, παρελαύνουν εισερχόμενα,
Ενσαρκώνοντας απόκοσμους ήρωες· ενώ στο τελείωμα
Της ανάβασης, αποκτούν γυάλινα φτερά, και
Χάνονται στις παρυφές του ασκεπούς ουρανού.
Μικρά παιδιά σε ουράνια πεδία με ξυλομπογιές
Ζωγραφίζουν ιπτάμενο καράβι –μ’ εμβατήρια πουλιών
Για  το ματαιωμένο ταξίδι μιας οδύσσειας –
Όπως προσάραξε σε σκιώδη μάτια ανυπομονησίας,
Μέσα στις συμπληγάδες του γαλάζιου· φαντασμαγορία
Σε αργή κίνηση φωτεινών συχνοτήτων καθώς,
Υφαίνουν με χρώματα την ίσαλο γραμμή του ανεστραμμένου
Κόσμου, προσμένοντας το κατευόδιο των αέρηδων.

Μοναχοκόρες λέξεις δραπετεύουν στο νεφέλωμα – ανεόρταστες
Της νυχτερινής νεροποντής από οδοδείκτες νερόλακκων–  
Ταιριάζοντας αναμνήσεις με ιερογλυφικά στην πλώρη του.
Φτιάχνουν και σε χαρτόνι με νερομπογιές ουράνια σήματα,
Των οδοιπόρων της χαραυγής, ώστε να μη χάσουν το δρόμο τους
Στ’ όνειρο τις μέρες της αγρύπνιας.
Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ… ο άνεμος  κτυπούσε ρυθμικά,
Τ’ ασήμαντα της καινούριας μέρας. Αύριο πάλι!

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

ΔΙΘΥΡΑΜΒΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

(έργο του ζωγράφου Νικήτα Φλέσσα)
Επιμετρά ερειπιώνες βίων όπως,
αναθυμάται ξεθωριασμένες συνυπάρξεις
ο διθυραμβικός κύκλος του βίου αβίωτου
και μονολόγους αδρανείς των τύψεων.
Ψηλαφεί  εντοιχισμένες προσδοκίες
και σκεπάζει τα σημάδια τους
με ανακοινώσεις ματαιώσεων,
σε δρομολόγια απαγορευμένου απόπλου.

Άναρχο εδάφιο παλίμψηστου καιρού
σε μία δέσμη φωτός με σκόνη
επιστρέφει  τα μεγέθη ζωών
αίολα καθώς είναι στις μάχες
του αδυσώπητου χρόνου.
 

Αντίδικο το παρόν ωσάν καταιγίδα
του φώσφορου
κύκλους κυκλώνει – Κύκλωπας –
ως ραψωδός των ανεμολογίων.

Νυκτοπόρος  με μειδίαμα σατύρων
και με τη συνωνυμία του έαρος    
ευαγγελίζεται ακροάσεις των θνητών
σε τόπους ερέβους όπως σωπαίνει αναπόδεικτο.