Εάλω το Έαρ του Έρωτα
στα βράδια τ' αμέρωτα, όταν
οι Ερινύες, ξεχύνονται ακροβολισμένες
στην Ερημία του πόθου,
σε ύψος διθυραμβικό.
Η Ειμαρμένη ασθμαίνοντας
σε ετοιμόρροπο Χρόνο
αυτοπυρπολείται ερήμην της.
Το σώμα -τρόπαιο- απολησμονιέται, ξανά
στην άγρια εκγύμναση
της αποκαθήλωσής του, κι απρόσιτο
μέσα στις αλκοολικές μνήμες του
επαναπατρίζει δίσεχτα χρόνια,
και σπασμένες μέρες απαντοχής