ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

μπορεί σε μια στιγμή
σε κάποια μάτια
να μείνεις στην αιωνιότητα

ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ

να μπορείς σε ήττες στητός να οδεύεις.
μάτια από φως να ορθώνεις στων σκιών τη φωνή

αέρινος με πνοή απόρθητη
ν' ανθίζεις ζωές στο πέρασμά σου

να μετράς τις ερήμους αν σου δοθούν
ως ιχνηλάτες στο ταξίδι σου
εκεί βαδίζει η αγνότητα
οι άπραγες μέρες να σε τρομάζουν

πράξε όρθρο άλαλο σ' ό,τι χάθηκε
ήταν μάχης πέρασμα και κατάκτηση
θησαύρισμα που σου χαρίζει το αδιάβατο

θα 'ναι όσα πάλεψες κι έγινες εσύ

ΕΘΕΑΘΗ

σε τριανταφυλλιάς αγκάθι
μια οδύνη εθεάθη
που το άρωμα της πίνει
λαίμαργα σαν το χαμίνι

το αποψινό μαράζι
την καρδιά μου τη στενάζει,
και σε παρόδους των ονείρων
έκανα ξανά τη γύρα
με τ' αμοίραστα σου μύρα

και στης νύχτας τη φαβέλα
πάνω στου ανέμου σου τη σέλα, σαν ιππότης
ξενιτεύομαι και θρέφω αποστάσεις
των καιρών τις παρατάσεις,
Δον Κιχώτης
σαν τον Αλόνσο και το Σάντσα

αχ το φως μου επικράνθη
όπως οι σκιάσεις γέρνουν
της ψυχής μου άπονα, τα άνθη

ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ

το κέλυφος αν θραύσεις σε μια φράση της αγοράς
έναν αγύρτη υπερσυντέλικο ίσως να βρεις, που τείνει
έως εκεί που ο χρόνος προ πολλού ήταν σε παύση
- η άρση της ασυλίας των καιρών είναι στη διαπασών