Δείχτες χρονολόγησης του σώματος επιμετρά,
η γεωμετρία των χρωμάτων
ως αφετηρίες των ημερών της διαπάλης
και της αμφισβήτησης των νοουμένων,
που οι ακροατές και οι αναγνώστες της δεν αξιολόγησαν
μέσα στην ιχνηλασία των διαδρομών τους.
Τις διαπερνούν με του φωτός τα αποκόμματα
ενώ η βιοσοφία –ασυνάρτητη – συντάσσει ποιήματα,
αυτοτελώς πένθιμα, ωσάν μετ’ αίσθηση
αντίλαλων του δρόμου σε ώρες αιχμής του ανεκπλήρωτου.
Ο εκδημήσας χρόνος χρονολογείται στο πριν τίποτα του παρόντος
σε θίασο των αισθήσεων και στην εξέδρα της ενόρασης
καθώς, αποκαθηλώνει τα πετρόσχημα αδηφάγα βλέμματα,
με το βηματισμό πεθαμένων που επανέρχονται στο προσκήνιο,
ενώ οι ζωντανοί δρασκελίζοντας, φεύγουν
με ξεκούρδιστες ανάσες και χάνονται,
στους ήχους του νερού και των κρίνων
αναπόδεικτοι.
Κοίτα!!!... τους φθόγγους των
συνειρμών σου Ιούδα
πως ξέπεσαν στα ρείθρα της
ανυπαρξίας σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου