Μια μεσοτοιχία αόρατη χωρίζει τη σιωπή
Από το εργαστήρι των λέξεων,Ενώ η αρετή απρόσιτη περιδιαβαίνει
Tους αρμούς της μέρας, αλλάζοντας
Ημερομηνίες και αγγελτήρια εποχών
Με την περπατησιά του ποιητή,
Στην προαιώνια μήτρα των ήχων,
Όπως μπογιατίζει τις λέξεις
Με τα χρώματα της μνήμης.
Το βλέμμα του ταξινομεί
Σε μια παρτίδα προαισθήσεων,
Τις λαθραίες διαβάσεις του φωτός
Στα περίχωρα της ενόρασης, δημιουργώντας
Συμβάσεις φωταψίας στη διέλευση της ψυχής,και
Σε ανώνυμα τοπία αναδημιουργίας συμπράττει,
Με την ευλαβική αναπαράσταση της θέασης
Ενός κόσμου όπως σκιάζεται από το
Άχραντο Άναρχο της ειμαρμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου