Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Η αλήθεια είναι στη φαρέτρα σου

Όμως πρόσεχε, γιατί κάποιο
Από  τα βέλη σου, μπορεί
Να προορίζεται για σένα.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Κι όμως έχεις το χρίσμα
Στο προβάδισμα του επέκεινα,
Όμως όταν στρέφεις
Το βλέμμα σου αριστερά και δεξιά
Αντικρίζεις μόνο αντίγραφα οριζόντων
Κι απολιθωμένες ψυχές, επειδή
Ψάχνεις ως υπέρμαχος του φωτός
Στις σκιάσεις εντός των τειχών
Τους γόρδιους δεσμούς του “Είναι”.
 
 

ΔΙΕΛΚΥΣΤΙΝΔΑ

Είναι μια διελκυστίνδα
Τ’ όνειρο, όπου δεξιά κι αριστερά
Αχνοφέγγει ένας γκρεμός.

ΜΑΧΗ

Κατέληξα ότι θεός δεν υπάρχει.

Άνθρωπος θεός δεν υπάρχει.
Ανθρώπου θέσφατο και βίος
Στο απυρόβλητο δεν υπάρχει.
Φίλος άνευ “ισοζυγίου πληρωμών”
Και υστεροφημίας σ’ ένα
Άχρονο παρόν δεν υπάρχει.

O έρωτας είναι μια μάχη σώμα με σώμα
Κι ο νικητής ψάχνει την καινούργια
Αγέλη στιγμών ως επιβήτορας
Των ακόρεστων ενστίκτων του,
Ώστε να εκδράμει ξανά και ξανά,
Με  φωτοστέφανο “ φάσματος”
Σε πλανόδιες ψυχές άνευ
Αμφίδρομων επιρροών.

Τώρα πλέον πορεύομαι εν ειρήνη
Και πλήρης αυτογνωσίας.

ΠΡΩΤΑ ΕΣΕΝΑ

Σπάσε το φως σου σε κομμάτια
Και στα συντρίμμια του περπάτησε
Να μάθεις πρώτα εσένα και
Το αντίκρισμα σου στους καθρέφτες
Στην αγορά των ονείρων.

ΩΣΑΝ ΜΕΤΑΔΟΤΟΥ

Και ξάφνου ο πόνος

Στην παρειά μου από αόρατο
Χέρι αναστάτωσε το πνεύμα μου και
Τη νηνεμία του δωματίου μου.
Έντρομος ρώτησα “ποιος είναι”
Και η απάντηση που πήρα
Ήταν αφοριστική:
“η συνείδηση σου απερίγραπτε
Που καταγράφεις ανορθόγραφα
Το είναι σου κι επαίρεσαι
Με  τη μισαλλοδοξία σου,
Ωσάν μεταδότου
Του ανέσπερου φωτός.
Μετέωρε του μηδενός,
Όπου στον αυλόγυρο του βίου σου
Έσπειρες αγκάθια και που
Μόνο εσύ τον θωρείς ως ένα ροδώνα
Κι ακούς άλαλα αηδόνια”.

ΣΕ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΑΠΟΚΟΣΜΩΝ

Τώρα που τ’ όνειρο χάσαμε
Περπατάμε σε λιτανεία απόκοσμων
Αποδιωγμένοι από την Εδέμ της καρδιάς
Ωσάν μάρτυρες επίορκου χρόνου και
Άνευ προορισμού στο αύριο.