ΩΣΑΝ ΜΕΤΑΔΟΤΟΥ

Και ξάφνου ο πόνος

Στην παρειά μου από αόρατο
Χέρι αναστάτωσε το πνεύμα μου και
Τη νηνεμία του δωματίου μου.
Έντρομος ρώτησα “ποιος είναι”
Και η απάντηση που πήρα
Ήταν αφοριστική:
“η συνείδηση σου απερίγραπτε
Που καταγράφεις ανορθόγραφα
Το είναι σου κι επαίρεσαι
Με  τη μισαλλοδοξία σου,
Ωσάν μεταδότου
Του ανέσπερου φωτός.
Μετέωρε του μηδενός,
Όπου στον αυλόγυρο του βίου σου
Έσπειρες αγκάθια και που
Μόνο εσύ τον θωρείς ως ένα ροδώνα
Κι ακούς άλαλα αηδόνια”.