ΕΥΗΧΗ ΣΙΩΠΗ

Ανοιγόταν εμπρός του το πέλαγος,
όμως εκείνος ξεδίψαγε την ερημία του
με εμφιαλωμένα όνειρα
που τον τραβούσαν από το μανίκι
ερμηνεύοντάς τον ανελλιπώς.
 
Οι ταξιθέτριες ώρες τον συνέδραμαν
με ημέρες από ανακυκλώσιμα υλικά
φθαρτών στιγμών, με την ακολουθία
μιας εύηχης σιωπής που θρυμμάτιζε
αρχέγονες ενστάσεις, σε παύσεις της
καρτερίας του.
 
Υπομένοντας με αβανταδόρικο τρόπο,
τα δρώμενα πέριξ αυτού, συνέπραττε
ώστε να συνυπάρχει λαθραία
με τους άτεγκτους ήχους της ψυχής του.