ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ

είναι τα μπλούζ της μοναξιάς
οι ξέμπαρκοί μας χρόνοι
κι οι δρόμοι που μας οδηγούν
σ΄ ερημικό μπαλκόνι.

Είναι τα μπλούζ των ποταμών
που μοιάζουν να ΄ναι ίδια
Μισισιπής και Ιλισσός
σ΄ ακτές θρηνούν ταξίδια.

Είναι τα μπλούζ των στεναγμών
που γράφουν στο τσιμέντο
ψυχές που ΄γίναν αριθμοί
στης τρέλας το κρεσέντο.

Είναι τα μπλούζ της μοναξιάς
που δεν ακούμε ήχους
τα μπογιατίζουν τα παιδιά
με γκράφιτι στους τοίχους.

Είναι τα άνθη του νερού
που την καρδιά ροκάρουν
σαν τα φιλιά από φωτιά
που οι νυχτιές θα πάρουν.

Έχει φωνή ο ποταμός
βαλκάνια ψυχή μου
αυτός που μέσα σου κυλά
σε βράδια της ερήμου.