ΠΑΝΔΩΡΑ ΜΟΥ ΩΡΑ

Ευσπλαχνίζεται το φως την πόλη,
θεριεύουν αλλόφρονες στην άσφαλτο οι μέρες,
ο νόστος των εξορισμένων δυσεύρετος,
θα στοιχηθούμε σε πικρά χρόνια.
Πανδώρα μου ώρα,
μάθαμε κι εμείς να σηκώνουμε κρυφίως τα τείχη μας,
μας έντυσαν με βράδιασμα οι δρόμοι,
κρυφές ρωγμές μες στα βλέμματά μας στοιχειώνουν.

Σαν σταρ του σινεμά η Πολυξένη,

στέκει στο μπαρ και μας κοιτά σαν ξένη.

Ξένοι όλοι μας, στην ίδια πόλη ξένοι.

 ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, το "Άσμα Ασμάτων", του χαράκτη Τάσου.