ΜΑΧΑΙΡΙΑ

στο κορμί μου επάνω ακονίζω μαχαίρια
τόσα χρόνια ως ενθύμια φυλάσσω με πειστήρια δρόμων,
σε δύσβατα χρόνια κι από ερημίες μυστικών διαδρομών

στροβιλίζονται λέξεις που ακόμα σκορπάνε
θυμίαμα ασέληνης νύχτας, καταγράφοντας,
τη μητρική της σάρκας τη γλώσσα

μα ο πόθος δε μπορεί να μερώσει στην κόψη της μνήμης,
διάστικτος πια από ρημαγμένες ημέρες σε απόκρημνους τόπους
κι ανήλεος, με το βραχνό των ανέμων νανούρισμα
βρυχάται, ζητώντας, με άλλων μύθων
τα εφήμερα ταξίδια να συντάξει, της λησμονιάς το χρέος

(παραφράζοντας βιογραφίες ποιητών)