Ποτέ μην κάνεις την αόρατη
Ζυγαριά προέκταση του χεριού σου,Ζυγός σου θα γενεί και αλυσίδα,
Εσύ γεννήθηκες φτερά στους ώμους σου
Να φοράς, τούτο τον κόσμο να θωρείς
Από τις βουνοκορφές και να το συμπαθάς
Κι όταν θα σ’ αγναντεύουν
Οι καταφρονεμένοι και της σκιάς
Οι σκλάβοι, να παίρνουν θάρρητα,
Το πέταγμά σου να μιμηθούν,
Κι αν δύο βήματα κάνουν δίχως
Το χώμα να πατούν, θα ‘ναι το κέρδος
Πιο μεγάλο κι από το πέρασμα
Ενός ολόκληρου ωκεανού.
3 σχόλια:
ΘΑΥΜΑΣΙΟ...ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΑΡΙΝΟ !!!
Ταξίδια ψυχής οι στίχοι σου.. Ανάσες ουρανού και πελάγου όπου βρίσκουμε όλοι τα χνάρια μας ακολουθώντας σε εκεί που δεν έχει τέλος ο ορίζοντας... Φίλε ευλογημένε.. Μαρίνο.. Μην αλλάξεις ποτέ το πέταγμα σου.. Μας δίνεις φως και πνοή...!!!
Εξαιρετικό!!
Δημοσίευση σχολίου