ΤΟΣΟ ΜΟΝΗ

Περπάτησε στην άκρη του γιαλού

κι έγινε θραύσμα του χρόνου,

κωπηλατώντας σε ήχους

απ΄τα λουλούδια που τινάζονταν

μέσα σε χρώματα

μέσα σε θαύματα.

Ανύψωσε με φωταψίες τη θλίψη σα γιορτή,

ως ράγισμα του ονείρου.

Τόσο μόνη σε θαλασσών δρόμους κι ανέμους

κύμα η ίδια

άμμος που σκόρπισε κι άλλο βήμα.