ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αειθαλείς θάλασσες, ποτέ
δε σου αποστέρησαν το μυροβόλο τους δάκρυ,
εκεί στο πυρακτωμένο πέλαγος
η ταπεινότης πλευρίζει το ταξίδι
όπως ρέει διαβατή μες στη μέρα.

Καταγής όλο ψάχνει
τη φλόγα, να θάλλει ο τόπος.

Εδώ πέρα πλέουν νησιά
αποσπασμένα του λόγου
που σου έκλεψαν τόσα χρόνια.
Πρώτης σοδειάς ευφωνία,
ξοδεύει το δρομολόγιο.

Κι όλο λες, ας γινόταν να φύγω
απ’ όλους κι από όλα, σ’ έμαθε
όμως το επίκαιρο σώμα σου,
και του καθρέφτη ο χάρτης.

Αχαρτογράφητος βίος ονείρων
που το μοιράζουν τ΄άνθη τυχαίως.

Μη κρατήσεις μυστικό ημερολόγιο,
μη μάθει ο χρόνος για σένα, γύρισε
το βλέμμα να πάρει ο ίσκιος χαράτσι
και τ' άχρονο φως τη φωτογραφία.

Πόσο σ’ εξαργυρώνουν ως καύσιμη ύλη;
Η τέφρα του χρόνου, λαμπυρίζει στον άνεμο.

Ζητούνται ζωές σε χαρτιά ενοικίων,
- μόνο οι τοίχοι το ξέρουν
όπως κρεμάνε τη θέα.

Υπάρχεις, σε φώτα,
που λήστεψαν οι νύχτες.
Ο Σίσυφος στην αφίσα καταποντίζει
τις ημέρες σε συναθροίσεις
αργυραμοιβών
και τις πουλά ως καρτ ποστάλ
στους ξενομερίτες του κόσμου.

Με θαλασσινό άνεμο των άστρων
κυκλώνεις την ώρα της μνήμης. στερεύοντας
την πλημμυρίδα του πάθους.

Κατά πάνω σου ρίχνει ανυπόστατα
τείχη το αδιανόητο, είσαι στη βασιλεύουσα απουσία
εκτίοντας τη μορφή της νύχτας.

Γεύτηκες το αργά
κι ότι άλλο σε διαδέχτηκε στον ξένο σου τόπο.
Στους πυλώνες του βοριά ζυγιάζεις
την όψη του κόσμου
 - δεν ήσουν εσύ, είχες κλέψει
το όνομα μιας άλλης υπόσχεσης,
η συμβολή σου προσφέρεται
στην ατάλαντη οθόνη της ημισελήνου.

Ας γίνει κι έτσι όμως, σε ότι
επέστρεφε το ασύμφορο επιπλέον
όπως, οργισμένο κατατρώει
τους ανέγγιχτους μήνες του νόστου.

Υποδύθηκες ένα ψέμα,
μεγαλοσύνη το φόρεσες, όταν
άλλαξε ώρα το εφικτό και
σε προσπέρασε αλαφροΐσκιωτο.
Το απαράμιλλο καίει τη βάτο της μοίρας
και σε θυσιάζει εντός του,
ίσως κάποτε σου επιστρέψει τον ήλιο.

Όσα ισόποσα αποσιώπησες, την απουσία
επιστρέφουν, λεηλατούν την προκυμαία
και απολύουν το ταξίδι.