ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΑΝΟΙΞΑ

με πάθος φίλησα μια νύχτα τη φωτιά
κι από τις στάχτες μου εγώ κορμί ανάστησα
στην παραζάλη μου μου πήρε την καρδιά
κι ότι 'χα έδωσα και τίποτα δεν κράτησα

φτερούγες άνοιξα και πέταξα μακριά
ποτέ πια τίποτα για μένα δε θα μάθετε
πνοή τα κύματα μου 'δωσαν και νησιά
να σας φυλάω όσα όνειρα ξεχάσετε

στους ταξιδιώτες θα μοιράζω ξενιτιές
εκεί ο έρωτας προσμένει και πορεύεται
με μαγεμένους που τους πήρε τις ψυχές
κι από τα μάτια τους ως θαύμα εκπορεύεται