ΙΧΝΟΓΡΑΦΙΑ

Μάτια που ράγισαν
στο πρώτο του έρωτα το κάλεσμα
- γλυπτά της ήβης.

Ενθαρρυμένη η απουσία,
σφάλισε το πέρασμα στ' όνειρο.

Φτεροκοπώντας η στιγμή χάθηκε
στο θάμπωμα της νύχτας.

Ίσως να 'ναι γραφτό την κάθε ψυχή
να τη στοιχειώνει κι ένας δρόμος,
που ήταν ολόφωτος,
κι ορθάνοιχτος σαν αγκαλιά,
μα τον προσπέρασε,
βαδίζοντας σε γνώριμες διαδρομές.

Έτσι την έμαθαν από τη γέννα της,
μ' ένα παιδιάστικο, πικρό χαμόγελο,
σε ανορθόγραφη ιχνογραφία των αισθήσεων,
να συμπράττει μαζί με το Χρόνο
στο ανεκπλήρωτο του πόθου της.