Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

ΠΟΙΗΣΗ ΠΟΙΕΙΝ... Ή... ΠΟΙΕΙΝ ΠΟΙΗΣΗ

1

Όσο την κρατούσαν τα πόδια της, έκανε ό,τι μπορούσε για τους συνανθρώπους της. Τώρα, ίσα-ίσα που κατάφερνε να εξυπηρετεί τον εαυτό της, μόνη και με μία πενιχρή σύνταξη.
Εκείνο το πρωινό, άκουσε πως όλα τα μηχανήματα του δήμου είχαν βγει στους δρόμους, μαζί με τις αλατιέρες, ώστε να μην αποκλειστεί η πόλη από τη σφοδρή χιονόπτωση. Χωρίς να χάσει ούτε λεπτό, πήρε την αλατιέρα από το τραπέζι της κουζίνας της και βγήκε στο πεζοδρόμιο του σπιτιού της για να συνδράμει κι αυτή στο πρόβλημα της κακοκαιρίας.

2
Ήταν Ιούλιος μήνας, κάθισε στα σκαλοπάτια της αυλής του σπιτιού του, με μια κούπα καφέ. Η τηλεόραση στο σαλόνι ήταν ανοιχτή, όταν ξαφνικά η οθόνη άρχισε να σωρεύει χιόνι στο πάτωμα. Η θλίψη στην ψυχή του, δεν τον είχε προειδοποιήσει για τα ακραία καιρικά φαινόμενα στην ύπαρξή του! Περίμενε μια συνηθισμένη μπόρα δακρύων.
Η οικονομική κρίση, όμως, οδήγησε δύο φίλους του στην αυτοκτονία κι αυτόν μακριά από την οικογένειά του. Τώρα κανείς δεν ξέρει τι άλλες καταστροφές και θανάτους ο χρόνος θα φέρει.

 
Έσερνε τα πόδια του με τα παλιωμένα παπούτσια του, επάνω στον παγωμένο οδόστρωμα από την ολονύχτια χιονόπτωση. Όλοι τον είχαν εγκαταλείψει, μετά την από χρόνια επήρειά του στα ναρκωτικά. Μόνο ένα μικρό παιδί αντιλήφθηκε –ενώ το κρατούσε από το χέρι η μητέρα του, προστατεύοντάς το– ότι στην κάθε πατημασιά του, άνθιζαν κρυστάλλινα λουλουδάκια με τα χρώματα της ίριδας, που εξέπεμπαν μικροσκοπικές σταγόνες, αιωρούμενες, με άρωμα θεϊκό, λες και όλα τ’ άνθη της γης με τις μυρωδιές τους συνέπρατταν στο βάδισμά του. Το άλλο πρωί, βρέθηκε νεκρός στο εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο που το ’χε ως κατάλυμά του, στην διασταύρωση των Οδών Αδιαφορίας και Ατομικισμού.

 
Επιμύθιο ή ακριτομυθία: (…με το βλέμμα του τρελού…)
 
Στην έριδα του εφήμερου, με τη σκιώδη ανεκλάλητη μυθοπλασία της παρατήρησης, ενεδρεύει το σημαίνον του νοήματος και στο εν δυνάμει ποιείν, έως ότου ο γραπτός λόγος εισχωρήσει στο βίωμα του αναγνώστη (παρατηρητή) και ωσάν ξενιστής το ευδοκιμήσει –ανθοφορήσει– σε άλλες παραλλήλους υπέρ της κατανόησης και ενδεχομένως… με το αντικείμενο ή το υποκείμενο μιας θέασης, της εν κινήσει συνείδησής του… το ταξινομήσει …ή το εξοστρακίσει… ή το θανατώσει…

2 σχόλια:

Geove είπε...

Ε, ναι, είμαι υπερήφανη!
Γ.Α.Β.

Ανώνυμος είπε...

Τι να πεις αλήθεια για την αλήθεια όπως ρέει από μια ψυχή γήινα αντρίκια κι ουράνια ευαίσθητη συνάμα.

Σεβασμού σιωπή.

Γιάννης Δεληολάνης