ΣΑΝ ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ

 

 

Μουσική ερμηνεία: Θωμάς  Σιώμος

Βγαίνει τα βράδια ο καιρός

Κλέβει το φως και μόνος πάει
Σαν ακροβάτης φτερωτός
Σ’ άδειες ακτές αργά κυλάει

Βγάζει καράβια στη στεριά

Με τη σκουριά περνά αλήθειες
Στο τέρμα της διαδρομής
Σε στάχτες σου γελά με σπίθες

Της λησμονιάς τα υλικά

είναι άνθη γυρτά σε αυθαίρετα χρόνια
κι είναι απ’ όλα τα πιο ταπεινά
σαν στολίδια φτηνά
σκουριασμένα κλειδιά
εκδρομή με κουπόνια

Τις Κυριακές με προσπερνά

Σαν μετανάστης σε βιτρίνες
Δίχως πατρίδα και χαρτιά
Τη μοναξιά μετρά με μήνες

Πόσο μ’ αρέσει να κοιτώ

Το πρόσωπό του στον καθρέφτη
Εγώ να τον παρεξηγώ
Και ’κείνος να με λέει κλέφτη.

Φωταγωγεί την ερημιά

Της ψυχής τη σκουριά και σπαράζει φεγγάρια
Κι όσα ξέρει τα λέει αλλιώς
Κάνει στάμπα στο φως με δυο κάλπικα ζάρια.

Στις διαβάσεις ξενυχτά

Βήμα του έρωτα προσμένει
Με το χαμόγελο ληστή
Σ’ αθώα μάτια παραδέρνει.

Μετεωρίζει τα κορμιά

Και μοιράζει σπαθιά σε μοιραίων τους βίους
Κι όλα γύρω φαντάζουν σωρός
Του θανάτου χορός κι ιστορίες γι’ αγρίους.