ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ - Ο ΚΑΡΤΕΡΟΣ

μες στο ποτάμι
το φως
από τις φυλλωσιές
ομολογεί
τις αθέατες μέρες

ανάσες στέλνω
για να με βρουν
ήχοι παιδιών
όπως με ακολουθούν
τόσα χρόνια
και που ακούν
στ' όνομά μου

να βρουν
άγνωστα σκιρτήματα
προσδοκούν
και του ονείρου
περάσματα

μες στο ποτάμι
ψυχές τριγυρνούν
μιλούν
και γελούν θαρρείς
σε κλωνάρια στα δέντρα

στα φύλλα γράφουν
διαδρομών εορτολόγια
με ήχους μέθης
λευκούς

κάθε φορά
με μαγεύουν
και με οδοιπορούν