το είμαι είναι το απείκασμα του εαυτού μου (Ζαν Μποντριγιάρ)
και το να ζεις μεταξύ πραγματικότητας και προσομοίωσης.
Η αντικουλτούρα και ο αντιεξουσιαστής (Γουίλιαμ Μπάροουζ)
εαυτός
μου αυτομόλησαν σε περιθώρια εφημερίδων.
Το χρηματιστήριο της ζωής στον ξενώνα των αστέγων
στ’ όνειρο, ακούει τους εκκωφαντικούς θορύβους της σιωπής
στ’ αγγελτήρια θανάτων.
Από καταβολής του κόσμου, οι πόρτες κλειστές (Κάφκα)
και μητρώο άδειων δρόμων στο συν είναι.
Οι πληβείοι σε λεωφόρους του παράλογου πορεύονται.
Αυθυποβάλλομαι στα δεσμωτήριά τους
ως αυτήκοος της απραξίας μου,
αδράχνοντας μηδενικότητα
σε βαθυχάρακτο του νεραϊδόξυλου
και χίμαιρες, όπως τις νέμεται ο άνεμος,
με το σάρωθρο του σήμερα.
Αυτά που θέλω μια ζωή δεν έλεγα
γιατί οι δάσκαλοί μου με κερνούσαν πέλαγα
και μεθούσα από αμάθεια.
Ο έμφυτος θεός του τέως και του έως
γίνεται θεσμός πολυγλωσσίας του συνειδητού,
όταν στα βακχικά μυστήρια στο Μέγα φως
ο ιεροφάντης με κώνειο ευνουχίζεται
σε ανείπωτα λικνοφόρια.
Τότε η Βριμώ γεννά το ιερό παιδί τον Βρίμο
και οι παρίες της κρύας νύχτας γίνονται αποπαίδια της, ενώ
οι μάγοι χωρίς δώρα μοιρολογούν, με
τηλεπαθητικά προγράμματα τραγούδια και ειδήσεις,και
στων αριθμών τα υπερκείμενα τα όντα
αντικείμενα, και της γης
η κωμωδία μυστική ωμοφαγία συνειδήσεων.
Άμμος άμμος οι ελπίδες με τους κήρυκες Ευμολπίδες,
λέω θεός φυλάξοι η βάρκα όπου αράξει.
Ξερματώνομαι απ’ όλα τούτα που με θέριεψαν
Το χρηματιστήριο της ζωής στον ξενώνα των αστέγων
στ’ όνειρο, ακούει τους εκκωφαντικούς θορύβους της σιωπής
στ’ αγγελτήρια θανάτων.
Από καταβολής του κόσμου, οι πόρτες κλειστές (Κάφκα)
και μητρώο άδειων δρόμων στο συν είναι.
Οι πληβείοι σε λεωφόρους του παράλογου πορεύονται.
Αυθυποβάλλομαι στα δεσμωτήριά τους
ως αυτήκοος της απραξίας μου,
αδράχνοντας μηδενικότητα
σε βαθυχάρακτο του νεραϊδόξυλου
και χίμαιρες, όπως τις νέμεται ο άνεμος,
με το σάρωθρο του σήμερα.
Αυτά που θέλω μια ζωή δεν έλεγα
γιατί οι δάσκαλοί μου με κερνούσαν πέλαγα
και μεθούσα από αμάθεια.
Ο έμφυτος θεός του τέως και του έως
γίνεται θεσμός πολυγλωσσίας του συνειδητού,
όταν στα βακχικά μυστήρια στο Μέγα φως
ο ιεροφάντης με κώνειο ευνουχίζεται
σε ανείπωτα λικνοφόρια.
Τότε η Βριμώ γεννά το ιερό παιδί τον Βρίμο
και οι παρίες της κρύας νύχτας γίνονται αποπαίδια της, ενώ
οι μάγοι χωρίς δώρα μοιρολογούν, με
τηλεπαθητικά προγράμματα τραγούδια και ειδήσεις,και
στων αριθμών τα υπερκείμενα τα όντα
αντικείμενα, και της γης
η κωμωδία μυστική ωμοφαγία συνειδήσεων.
Άμμος άμμος οι ελπίδες με τους κήρυκες Ευμολπίδες,
λέω θεός φυλάξοι η βάρκα όπου αράξει.
Ξερματώνομαι απ’ όλα τούτα που με θέριεψαν
ωσάν
σκιά, χτίσμα με το σαθρό θεμέλιο και
με την αποστήθιση του ύψους
όπου με αναγόρευσαν εκλεκτό
ενώ στ’ αλήθεια δεν κατάκτησα το πρέπον.
Ακκίζομαι στον χαρτοπηλό
ως μέντορας στο διδασκαλείο του χρόνου
ενώ γνωρίζω ότι οι αυταπάτες
από την κερκόπορτα του βίου μου
μ’ έχουν περιλάβει ως περιουσία τους.
Το βαναυσούργημα της γνώσης μου
στην αγορά του δήμου το περιγελούν
τα ειδωλοσκόπια της εκζήτησης του πλήθους
στην καθημερινότητά του.
Ως ανέγγιχτος κι’ αμέτοχος της σύνθεσης
ανάρτησα έστω στο βλέμμα του καιρού
ένα χαμόγελο
για να μπορέσω να ονειρευτώ κι αυτό το βράδυ.
με την αποστήθιση του ύψους
όπου με αναγόρευσαν εκλεκτό
ενώ στ’ αλήθεια δεν κατάκτησα το πρέπον.
Ακκίζομαι στον χαρτοπηλό
ως μέντορας στο διδασκαλείο του χρόνου
ενώ γνωρίζω ότι οι αυταπάτες
από την κερκόπορτα του βίου μου
μ’ έχουν περιλάβει ως περιουσία τους.
Το βαναυσούργημα της γνώσης μου
στην αγορά του δήμου το περιγελούν
τα ειδωλοσκόπια της εκζήτησης του πλήθους
στην καθημερινότητά του.
Ως ανέγγιχτος κι’ αμέτοχος της σύνθεσης
ανάρτησα έστω στο βλέμμα του καιρού
ένα χαμόγελο
για να μπορέσω να ονειρευτώ κι αυτό το βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου