[παράφραση των αποσπασμάτων του Ζαν Ζενέ]
Μάτια αιχμάλωτα στο εκκρεμές του χρόνου – ένα θραύσμα σιωπής μαρτυρά μια απρόσμενη συστολή. Ακρόαση! Νύχτες ολάκερες συναρμολογεί ένα μάταιο διάλογο, μέχρι το σβήσιμο μιας ηχούς που ολοένα χάνεται, ώστε να τον ανακηρύξει σε αθάνατο, αλλά με δάκρυα, σπέρμα, αίμα κι ενοχή. Στις πλεκτάνες της μέρας περιδιαβαίνει ανάμεσα στο έγκλημα και στην αθωότητα, στον άπατρη θεό και στο διάβολο, στο παιδί και στον άνδρα, στη ζωή και στο θάνατο, στο μεταίχμιο κάθε φορά μιας άλλης υπόστασης , στη μέθη και στο τίποτα της ανθολογίας του. Εάλω ο πρίγκιπας, ο αλαβάστρινος ερωτιδέας των ρωμαϊκών λουτρών, γυμνός, με τα πέλματά του στα νοτισμένα μάρμαρα να χαράζουν τα νηπενθή άνθη του έρωτα – κορμί ενός υδάτινου παραμυθιού σε στοά με αραβουργήματα και ανταρσίες αισθήσεων. Συναναστρέφεται παλλακίδες ώρες και ευνούχους συλλογισμούς όπως περιφέρεται σαν αερίτης του πόθου στις μισοσκότεινες κάμαρες. Καπνίζει πίνοντας αψέντι ενώ σπιθίζει ακόμα η στάχτη των ονείρων του, όπως κοχλάζουν οι συνωμοσίες των ενστίκτων του. Περίλυπος αποστρέφει το πρόσωπό του από το παρόν, ξετυλίγοντας έναν κομματιασμένο ρόλο ομορφιάς. Σώμα, είδωλο ηδονής, που ακινητεί το κρύο φως σ’ ένα σύμπαν εναλλάξιμων μορφών, ωσάν θρύλος που αναδύεται μέσα από ερείπια και συντρίμμια βίων. Ο ατμός αποθεώνει το περίγραμμά του, με τους μυρωμένους γλουτούς του με αρωματικά έλαια, να λαμποκοπούν το ελιξίριο πάθος. Μεγαλείο από χιμαιρικές μεταμέλειες, στα αδηφάγα μάτια των συνδαιτυμόνων, μικροαστών της λαγνείας. Σχοινοβάτης του περιθωρίου αναπαράγει την εικόνα του με το έλλειμμα των προσδοκιών του, ως κληροδότημα ενοχών, στην Αγορά των αργυραμοιβών, με τον ήχο των σκιών.
Copyright © 2000-2009 Fred E. Salmon, Jr.
Nude Male Study Oil on Board from life alla prima
Μάτια αιχμάλωτα στο εκκρεμές του χρόνου – ένα θραύσμα σιωπής μαρτυρά μια απρόσμενη συστολή. Ακρόαση! Νύχτες ολάκερες συναρμολογεί ένα μάταιο διάλογο, μέχρι το σβήσιμο μιας ηχούς που ολοένα χάνεται, ώστε να τον ανακηρύξει σε αθάνατο, αλλά με δάκρυα, σπέρμα, αίμα κι ενοχή. Στις πλεκτάνες της μέρας περιδιαβαίνει ανάμεσα στο έγκλημα και στην αθωότητα, στον άπατρη θεό και στο διάβολο, στο παιδί και στον άνδρα, στη ζωή και στο θάνατο, στο μεταίχμιο κάθε φορά μιας άλλης υπόστασης , στη μέθη και στο τίποτα της ανθολογίας του. Εάλω ο πρίγκιπας, ο αλαβάστρινος ερωτιδέας των ρωμαϊκών λουτρών, γυμνός, με τα πέλματά του στα νοτισμένα μάρμαρα να χαράζουν τα νηπενθή άνθη του έρωτα – κορμί ενός υδάτινου παραμυθιού σε στοά με αραβουργήματα και ανταρσίες αισθήσεων. Συναναστρέφεται παλλακίδες ώρες και ευνούχους συλλογισμούς όπως περιφέρεται σαν αερίτης του πόθου στις μισοσκότεινες κάμαρες. Καπνίζει πίνοντας αψέντι ενώ σπιθίζει ακόμα η στάχτη των ονείρων του, όπως κοχλάζουν οι συνωμοσίες των ενστίκτων του. Περίλυπος αποστρέφει το πρόσωπό του από το παρόν, ξετυλίγοντας έναν κομματιασμένο ρόλο ομορφιάς. Σώμα, είδωλο ηδονής, που ακινητεί το κρύο φως σ’ ένα σύμπαν εναλλάξιμων μορφών, ωσάν θρύλος που αναδύεται μέσα από ερείπια και συντρίμμια βίων. Ο ατμός αποθεώνει το περίγραμμά του, με τους μυρωμένους γλουτούς του με αρωματικά έλαια, να λαμποκοπούν το ελιξίριο πάθος. Μεγαλείο από χιμαιρικές μεταμέλειες, στα αδηφάγα μάτια των συνδαιτυμόνων, μικροαστών της λαγνείας. Σχοινοβάτης του περιθωρίου αναπαράγει την εικόνα του με το έλλειμμα των προσδοκιών του, ως κληροδότημα ενοχών, στην Αγορά των αργυραμοιβών, με τον ήχο των σκιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου