2,50 ο NES
και 0,00 το πένθος του απολεσθέντα χρόνου.
αρκετές ημέρες. Όταν σταμάτησε
και φάνηκε το ουράνιο τόξο,
το καράβι ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
περνούσε πλέον μέσα από το σπίτι μου.
γέμιζε τη φούχτα του με σπόρους και τάιζε
αόρατα πουλιά. Μετά μάθαμε ότι ήταν λήπτης
δωρεάν οργάνων, από το γαλαξία των Κβάζαρς.
1 Ζήτησα ένα πέλαγο και μου έδωσες
ένα ποτήρι νερό και σ’ ευχαρίστησα γι’ αυτό.
Έπειτα όμως σκέφτηκα, ότι έπρεπε κι εσύ
να με δεις σαν κατάδικο.
οι ποιητές που χρησιμοποιούν τους μονολόγους
ωσάν αντισηπτικά της υστεροφημίας τους.
-Αγαπητέ, μήπως καθρεφτίζεις τον εαυτό σου;
κι όλο ρωτώ που σ’ αγαπώ αν φταίω
κι όμως φταίω
και όνομα. Σε είπα έρωτα. Όμως δεν ήθελα
ν’ ακούσω το βλέμμα σου που κραύγαζε, εδώ ο θάνατος.
μέχρι το τέλος της, είναι η σύμβαση του τέλους.
θα μου κρυώσεις.
από τη φυλακή έξω;
-Στα τετραγωνικά ανόητε.
καιρό με ανθοφόριζε και μ’ έκανε Θεό
κι όσο τρυγούσα νόημα με χνώτα της απληστίας
στητό το σώμα τσάκιζα σε θραύσμα νοητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου