Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ


 

 
Στο Αερικό

 
Στις παρυφές του ουρανού
Μεστώνει το σκοτάδι
Και με τα χνώτα του βουνού
Μες στο ολόφωτο του νου
Θα βρει γιορτή το χάδι

 
Ποτάμι θέλει η ψυχή
Μια θάλασσα η σκέψη
Και της καρδιάς η αμυχή
Σαν αηδόνι να ηχεί
Προτού να σε στερέψει

 
Εσύ βαστάς στην ξενιτιά
Της πέτρας έχεις φλέβα
Κι εγώ γυρεύω τη γητειά
Που κρύβεται μες στη φωτιά
Και στα νερά του Νέβα

 
Είσαι κοχύλι του Σινά
Ψυχάρι της ερήμου
Και ποιος χρησμός να μεριμνά
Όταν μου στέλνεις τα δεινά
Με χρώματα ονείρου

 
Στην κορυφή της προσμονής
Με τα πουλιά γυρνάω
Και σ’ ένα νεύμ’  απαντοχής
Γράφω στη λάσπη της βροχής
Το πόσο σ’ αγαπάω

 
Πάνω στο κύμα περπατάς
Και λάμνεις στον αέρα
Όπου κοιτάξω με χτυπάς
Σαν μια κλωστή σου με πετάς
Στης λησμονιάς τη μέρα

 
Στον Ελικώνα τριγυρνώ
Κι ελλέβορο γυρεύω
Να βρω το φως τ’ αληθινό
Στο μέσα δρόμο ν’ ανοιχτώ
Την πίκρα να παλεύω
(τραγούδι)

2 σχόλια:

AERIKO είπε...

Στα ερημοκλήσια του ουρανού χαράξανε σημάδι όσοι δε χόρτασαν ψωμί κι όσοι δεν πήραν χάδι.

Μες σε λημέρια μυστικά οι φίλοι αγρυπνούνε για όσους ξέρουν να πονούν για όσους δεν ξεχνούνε....

http://www.youtube.com/watch?v=fcOCRWLgdSM

Να καις με δάκρυ ευγενικο τις σιωπες σου για να ευωδιαζει φως η ψυχη.Δεν ειναι εύκολο ..αλλα μόνο το δυσκολο σε φτανει στο ύψιστο.Επιλογη μας ειναι.-

:))

Unknown είπε...

...δεν υπάρχει δρόμος δίχως ωκεανό...